Choromański Kazimierz († 1871), ks., powstaniec. Ur. ok. r. 1814, syn Kazimierza, uczeń gimnazjum w Chwałojniach; święcenia kapłańskie otrzymał w r. 1840. W l. 1840–5 wikary par. Łukniki w pow. szawelskim, następnie dwa lata w Szadowie. Od r. 1848 administrator, a następnie proboszcz parafii łuknickiej. Dn. 28 II 1863 został aresztowany i bez badań dwa miesiące więziony w twierdzy dyneburskiej. Zwolniony z rozkazu gen.-gub. Nazimowa, wrócił do swej parafii; w pocz. lutego 1864 r. wskutek denuncjacji żydów łuknickich znowu aresztowany. Po długich badaniach zarzucono mu utrzymywanie stosunków z powstańcami, dostarczanie im żywności, wysyłanie ludzi do partii, udział w powieszeniu gońca ros., zamiar pochwycenia telszewskiego naczelnika okręgowego itd. Komisja śledcza postawiła wniosek o zaliczenie go do IV kat. przestępców politycznych. Atoli sąd wojenny w Kownie uznał dowody winy Ch-go za niewystarczające i 13 VII 1865 wydał wyrok uniewinniający, postanawiając jedynie oddać go pod dozór policyjny. Już po przekazaniu sprawy Ch-go audytoriatowi polowemu do konfirmacji padło nań podejrzenie, iż dopomógł do ucieczki swemu współwięźniowi, ks. Narwojszowi. To też audytoriat 15 III 1866 postanowił wstrzymać się z wydaniem nań wyroku aż do wyjaśnienia sprawy ks. Narwojsza. Jednak gubernator kowieński Mikołaj Murawjew uważał wyrok sądu wojskowego za nieuzasadniony i wystąpił z wnioskiem o zesłanie Ch-go na Syberię. Istotnie po powtórnym rozpatrzeniu jego sprawy przez audytoriat zesłano go do Tobolska, później przeniesiono do Kazania, gdzie też zmarł w r. 1871. Podczas dwuletniego przeszło więzienia jego w Szawlach i Kownie parafianie łukniccy czynili zabiegi u władz rosyjskich i u bpa Wołonczewskiego o zwolnienie swego proboszcza.
Rubrycele diecezji żmudzkiej; Kubicki Paweł ks., Bojownicy-kapłani, Sandomierz 1936, cz. 2, II 121–3; Archiwum Murawjewskie (Arch. Państw. Wil.), Audytoriat polowy, Wydz. sądowy, r. 1865, nr 386; B. Uniw. St. Batorego, rkp.: Spis księży ukaranych za udział w powstaniu 1863 r. (bp. Wołonczewskiego).
Leonid Żytkowicz